سید عرشیا و سید پارسای من

عرشیای عزیزتر از جانم از کجا آغاز کنم ..... که زمان چنان شتابان و بی رحم می گذرد که فرصت شادمانی را از عقربه ها می گیرد  کاش می شد زمان را در این روزها نگه دارم در این روزهایی که تو به من لبخندهای بی دلیل و با دلیل هدیه می دهی در این روزهایی که مدام در حال غلت زدن و تلاش برای پیشروی هستی در این روزهایی که با چشمانت به من خیره می شوی و من غرق در زیبایی تو هستم در این روزهایی که به دنبال آغوشم می گردی وقتی به تو می نگرم در این روزهایی که لثه های صورتی ات دردناک است و من نگرانی ناراحتی ات در این روزهایی که بازی کردن را خیلی دوست داری در این روزهایی که با خنده هایت جانی دوباره به ما ارزانی می داری در این روزهایی که با ...

پسر عزیزم امروز 6 تیرماه 1392 است. من اولین بار پس از چند ماه خانه نشینی به سر کار رفتم . ساعت کاری اداره تغییر کرده بود من نمی دانستم و یک ساعت تاخیر داشتم.با وجود یک ساعت حق شیردهی که می توانستم زودتر به خانه بیایم ولی زمان دیر سپری شد. خیلی نگران و دلتنگ بودم. دیروز بعد از واکسن 6 ماهگی تب کردی. دیشب تا صبح ناله می کردی. فدات بشم عزیزکم. کاش می شد من به جای تو دردت را تحمل می کردم . عرشیای نازم :یک سری از کارهایی که تو این ماه انجام دادی برات می نویسم تا بدانی.  یک مدته که بد می خوابی.ده بار از یک پهلو به پهلوی دیگر می ری تا خوابت ببره آخرش هم می نالی و روی پای من یا در حال شیر خوردن می خوابی . چند ثانیه بدون ک...